Ten kto nie uległ wypadkowi lub chorobie i nie musiał przejść przez amputację, nie jest do końca w stanie poczuć z jakim wyzwaniem dla człowieka wiąże się ta sytuacja. Depresja w lekkiej bądź mocniejszej formie jest niemal normą. Różne są powody, które powodują amputacje ręki lub nogi. Ale w każdym przypadku strata ta jest bardzo bolesna i przez długi czas może powodować przygnębienie, apatię, utratę celu życia, smutek i poczucie niesprawiedliwości. Są to naturalne odczucia i towarzyszą większości osób, które niestety musiały przejść przez ten trudny etap w swoim życiu.
Bez kończyny też da się żyć
Po utracie kończyny trzeba przyzwyczaić się do protezy. Wybór protez jest bardzo duży, ale nie oszukujmy się, większość ludzi musi liczyć na podstawową protezę, która sfinansowana zostanie ze środków państwowych. Podstawowa proteza nie przywróci pełnej sprawności sprzed amputacji. Jeśli będzie to proteza nogi, pozwoli ona na chodzenie, jednak nie będzie ona tak sprawne i szybkie jak ze zdrową nogą. Z tym stanem rzeczy po prostu trzeba się pogodzić. Zdobycie większej ilości środków pozwoli na zakup bardziej zaawansowanej technologicznie protezy, która może prawie całkowicie zastąpić zdrową nogę lub rękę. Niestety takie rozwiązania są bardzo drogie, i żeby z nich móc skorzystać trzeba się czasem zadłużyć na całe życie. Możliwe jest też skorzystanie z pomocy fundacji i organizacji charytatywnych, nie zawsze jednak się to udaje. Protezy dla kończyn dolnych dają różne możliwości ruchowe w zależności od stopnia zaawansowania protezy.
Pogodzenie się ze swoim losem daje nowe możliwości
Etap pogodzenia się z własnymi ograniczeniami jest kluczowy w powrocie do normalności. Będzie on tym trudniejszy im aktywniejsze życie prowadziliśmy przed amputacją, bowiem zdajemy sobie sprawę z tego ile nagle utraciliśmy. osoba, która raczej prowadziła leniwy styl życia o mało intensywnym ruchu może mieć ułatwione zadanie, co nie oznacza w dalszym ciągu, że jest to łatwe. Utracone możliwości powinny dać miejsce na rozwijanie nowych pasji i czynności. Pozwoli to na nowo czuć się przydatnym, potrzebnym i w pełni sprawnym.
Opieka nad osobami po amputacjach
Dr Andrzej Nadzbyk, lekarz ortopeda, który w czasie katastrofy śmigłowca ratunkowego w 2009 r. pod Wrocławiem, stracił nogę, wskazywał na liczne bariery jakie muszą pokonywać osoby po amputacji.
– Brakuje nam kompleksowości – interdysyplinarnej współpracy pomiędzy chirurgami, ortopedami, fizjoterapeutami i psychologami. Natomiast system zaopatrzenia ortopedycznego zatrzymał się w miejscu 20 lat temu. Co trzy lata mamy prawo do częściowej refundacji jakieś protezy, system ten nie jest jednak zindywidualizowany – nie uwzględnia wieku, aktywności życiowych pacjentów – mówił ortopeda. – medexpress.pl
